Kolejne ciekawe zajęcia w ramach INTERBLOKU:

Wykonujemy wstęgę Möbiusa i szukamy jej zastosowań.

Na tych zajęciach dowiedzieliśmy się, co to jest wstęga Möbiusa.

Wstęga Möbiusa – to dwuwymiarowa zwarta rozmaitość topologiczna istniejąca w przestrzeni trójwymiarowej, którą można uzyskać sklejając taśmę końcami „”na odwrót””. Jej najważniejszą cechą jest to, że ma tylko jedną stronę (jest tzw. powierzchnią jednostronną). Posiada również tylko jedną krawędź – „”sklejenie”” tej krawędzi (niemożliwe w przestrzeni trójwymiarowej) daje butelkę Kleina. Opisana przez niemieckiego matematyka Augusta Möbiusa i Johanna Benedicta Listinga w 1858 roku.

Wstęga Möbiusa zainspirowała twórców symbolu recyclingu. Znak ten jest symbolem procesu transformacji zużytych odpadów w gotowe do ponownego użytku materiały. Jest to symbol powrotu do natury, działania człowieka zostają zwrócone przyrodzie. Działanie człowieka staje się ekologiczne. Odpady przekształcają się z powrotem w materiały, którymi były. Następuje powrót do punktu wyjścia – jak we Wstędze Möbiusa.
Również elementy wstęgi Möbiusa można spotkać w narciarskich skokach akrobatycznych. W czasie „”Koziołka Möbiusa”” ciało skoczka kreśli fragment tej powierzchni.

 

Wstęga ta znalazła zastosowanie w technice: skręcona taśma filmowa, pasy transmisyjne zużywające się w jednakowy sposób po obu stronach.

Poza tym wstęga Möbiusa jest lubianym elementem dekoracyjnym. Można ją spotkać np. w symbolu firmy Renault, Targów Lipskich i na belgijskim znaczku pocztowym jako symbol Beneluxu.

Waga Leonarda da Vinci

Na tych zajęciach zaznajomiliśmy się z osiągnięciami Leonarda da Vinci i budowaliśmy wagę wg jego pomysłu.
Składała się ona z :
– metalowego wieszaka na ubrania
– metalowego drucika przymocowanego do wieszaka taśmą klejącą lub plasteliną
– pudełka po zapałkach
Najpierw postawiliśmy krzesło na stole. Następnie zahaczyliśmy wieszak na jego siedzeniu i na jednym końcu zawiesiliśmy otwarte pudełko po zapałkach. Na drugim końcu przymocowaliśmy metalowy drucik, który pełnił rolę wskazówki.
Zwinęliśmy w rulon kartkę formatu A3 i skleiliśmy ją taśmą. Ustawiliśmy tak zwinięty papier pod krzesłem naprzeciw przymocowanego drucika. Do pudełka z zapałkami wsadzaliśmy odważniki, płatki owsiane, gumki do mazania, plastelinę i inne małe przedmioty. Zaznaczaliśmy na zwiniętym papierze położenie pręta.

Znając masę odważników, narysowaliśmy na rulonie skalę. Taka „waga” okazała się bardzo dokładną.